High End
Luidsprekers.be
      

Focal Maestro Utopia III

Luidsprekers
Millon Cobra IV
Millon Air Reference II
Avalon Sentinel II
Avalon Eidolon
Dynaudio DM2/6
Dynaudio Focus 220mkII
Dynaudio Focus 110A
Dynaudio Excite X12
B&W 804 Nautilus
B&W 804s
B&W 804 Diamond
B&W 803 Nautilus
B&W 803s
B&W 803D
B&W 803 Diamond
B&W 802 Nautilus
B&W 802D

Adam Audio Compact
Sonus Faber Guarneri Homage
Sonus Faber Guarneri Memento
Audiostatic DCA 2
Aurum Cantus V2M

Focal Maestro Utopia III
Cabasse Egea 3
Burmester B25
Burmester B30
Celestion F30
Chario Academy Sovran
Kef reference 203/2
Kef reference 205/2
Kef XQ 30
Kef XQ 40
Ruark Talisman
Dali Ikon 5mk2
Infinity RS1B
Infinity RS
Genesis 1.2
Genesis 2.2
JBL Synthesis
Spendor SA1
Spendor A9
ProAc Response D18
ProAc Response D two
Quad ESL 989
























 

 

 

 

























 











Focal Maestro Utopia III

Ik verwachtte een lange periode waarin ik de Maestro's moest laten 'inspelen', een zogenaamde break-in period, na mijn ervaring met de Electra 1007 Be boekenkast luidsprekers, maar hun balans veranderde zeer weinig na de eerste dag van gebruik. Ik vond het geluid van de Focal 1007 Be briljant; en in contrast was de Maestro Utopia eigenlijk een beetje mild, zelfs beschaafd. In plaats van dat het de muziek voorwaarts richting mij stuwde, leek het meer alsof het mij uitnodigde om in de muziek te komen.

Het duurde een tijdje voordat ik dat kon waarderen, want terwijl sommige speakers afgestemd zijn om tonaal onevenwichtig te zijn en daardoor een beleefd geluid te produceren, komt de decorum van de Meastro Utopia III door het ontbreken van dingen die speakers normaal gesproken fout doen. The grote Focal had geen gebrek aan energie in een bepaalde frequentie regio; in plaats daarvan ontbrak hij 'cone breakup modes' in woofers en midranges, resonanties in kasten, en verstoringen van welke aard dan ook. De speakers klonken gelijkmatig, maar zonder het verbergen van opgenomen detail of 'smearing'. De kleine hoeveelheid extra galm die ik had toegevoegd met een Lexicon eenheid aan het geluid van Jerome Harris' basgitaar in "Hand by Hand" van zijn Quintet's Rendezvous was als helder als ik hoopte dat het zou zijn, en misschien een beetje meer evident dan ik gehoopt had.

Ik had me afgevraagd hoe de beeldvorming van de Meastro Utopia was, gezien het feit dat de tweeter in een wijde baffle geplaatst was, alhoewel deze een licht bolle kromming heeft. Ik had me geen zorgen moeten maken. De dual-mono pink-noise track van Editor's Choice werd gereproduceerd zoals het hoorde: als een heel erg smal punt van geluid in het midden van de twee speakers, zonder enig gespat aan de zijkant op enige frequentie. De instrumenten op Rendezvous waren stabiel geplaatst in de ruimte, precies waar ik ze gemixt had om te zijn, met uitstekende beelddiepte waar nodig.

Ian MacArthur heeft de tweeter jumpers van de Maestro's in hun neutrale "2" posities gelaten. Op de lange termijn had ik liever een balans met hun afgesteld op "3", wat het grootste gedeelte van de milde hoogste octaaf kwaliteit zou hebben weggenomen. Maar, mijn god, dit is een prachtige tweeter, misschien alleen geëvenaard door de Revel beryllium dome (Ik heb de B&W Diamond tweeter nog niet onder vertrouwde omstandigheden beluisterd). De Focal tweeter hield van het geluid van de bekkens, maximaal differentiërend tussen de verschillende instrumenten die drummer Billy Drummond gebruikte op Rendezvous. Bijvoorbeeld, te vaak met minder aristocratische tweeters, klinkt de 'ride' bekken die Drummond lichtjes strookt tijdens de eerste strofe van "The Mooche" als witte ruis. De omgekeerde beryllium dome preserveerde de veranderende textuur van de bekken, maar zonder dat karakter te ver naar voren te duwen.

Aan de andere kant van het spectrum en een consistente factor in mijn audities is hoe goed gearticuleerde basgitaren klinken. Jerome Harris' solo in "Hand by Hand" van Rendezvous werd door de Focals gereproduceerd zonder onnodige nadruk -of het gebrek daaraan- in elk van de gespeelde noten, behalve natuurlijk als het met opzet was gedaan door de artiest. De lage frequentie extensie in de kamer, beoordeeld met behulp van de gekweelde tonen op Editor's Choice, waren goed tot 25Hz, hoewel de 20Hz band niet te horen was. De laagste noten op mijn nieuwe referentie voor pijporgel geluid, Melanie Barney die same nmet de Buzz Brass Ensemble Holst's Planet uitvoert, hadden niet helemaal de pracht die ze hadden met de Aerial 20T V2, maar boden toch een voldoening gevende fundatie voor de muziek. De woofers van de Focal leken afgestemd voor helderheid en articulatie in plaats van het leveren van de ultieme hoeveelheid van lage frequentie energie in de kamer. Ik eindigde met de bass jumpers in hun "3" posities, om een beetje meer energie toe te voegen aan de midbass.

Een CD die ik zeer vaak draai sinds ik teruggekomen ben van de 2010 Salon Son et Image eind Maart, is een EP van de Montreal show's meest speciale artiesten, de band Give. Opgenomen bij Studio Reference in St. Caliste, Quebec, belichamen de vier nummers op deze CD, genaamd SSi, wat geproduceerd kan worden met een moderne rock opname zonder een toevlucht te hoeven zoeken naar massale hoeveelheden 'make-it-loud' compressie of 'in-your-face' equalization. De bas speler gebruikt in het laatste nummer, "Mouths", een instrument met zes saner, en terwijl elke noot wordt gereproduceerd met indrukwekkende helderheid en goed gewicht, onthulde deze opname dat er een klein beetje extra warmte in de upper bass van de Maestro was. Dit zorgde ervoor dat de bas gitaar net een beetje groter klonk dan hij in het echt was. Niet dat -als bassist sprekend- daar iets mis mee is.

Dit karakter leek wel enigszins versterkerafhankelijk. Het was beter merkbaar met de Simaudio Moon Evolution W-7 die ik lange tijd gebruik heb als 'reference power amplifier' dan met de Classé CTM-600 monoblocks die halverwege mijn tijd met de Focals was aangekomen. Belangrijker is dat, met de normaal geweldige Simaudio amp, de luidsprekers niet de onbeperkte dynamiek boden die ik had verwacht. De uiterst gevoelige Maestro Utopia III zou geen, althans in theorie, krachtige amplifier nodig hebben om luid te kunnen spelen. Maar toch werd er van de 150Wpc Simaudio meer geëist dan hij kon leveren.

Ik werd door de passage in Tony Bramwell's autobiografie, Magical Mystery Tours: My Life with the Beatles (Robson Books, 2005)  over zijn ervaring als 'record promotor' werkende aan Jennifer Warnes' eerbetoon aan Leonard Cohen's Famous Blue Raincoat, eraan herinnerd dat het te lang geleden was dat ik naar dit zeer vakkundig vervaardigde album heb geluisterd . Met de W-7 die de Focals bestuurde, zette ik de Focals goed hard op het openingsnummer, "First We Take Manhattan". Hmm. Ja, Warnes' gezang klonk als samenhangend, gefocust, en als artistiek als ik me kon herinneren; de basgitaar van Roscoe Beck klonk prachtig articulerend en solide gereproduceerd; en het stereo podium klonk wijd, diep, en stabiel- maar het geluid wou niet zoveel geven als ik had verwacht. Het was verdomme gewoon te ingetogen. Net zoals met klassieke muziek, waar orkestrale climaxen gewoon niet zo dramatisch en meeslepend waren als ik wilde of ervan verwachtte. Ik wil, nee, ik heb nodig dat de glorieuze toegift met als thema Thor's zwaaiende hamer, in het afsluiten van Sibelius's Symphony 5, in het optreden van Vladimir Ashkenazy en de Philharmonia Orchestra (CD, Decca 410-016-2), me van m'n voeten tilt uit vreugde; maar dat gebeurde gewoon niet op dezelfde manier met de door de Moon amplifier aangedreven Focals als de door dezelfde amplifier aangedreven Revel Salon2s.

 Het laatste wat je zou verwachten van een Franse luidspreker is een Engelse terughoudendheid, maar dat is  wat ik kreeg met de Simaudio. Mijn AudioQuest Kilimanjaro luidspreker kabels, die ik voor vele jaren gebruikt heb, ruilen voor de Audioquest Wild kabels loste het probleem niet op (ook al voegde het wat toe aan de reeds uitstekende midrange detail van de Maestro). Pas toen ik de 600W Classé amplifiers toevoegde aan mijn systeem gaven de Maestro Utopias mij echt de dynamiek die ze mij al deze tijd beloofd hebben.

Dit gaf me de kans om me te concentreren op en genieten van hetgeen waarin de Focals uitblonken: de midrange. Met rockopnames die vooral in de midband worden gespeeld - bijvoorbeeld Joni Mitchell's anders uitstekende "Shadows and Light" (HDCD, Asylum 704-2) - zette ik de midrange jumpers van de Maestro op "1" om het felle een beetje weg te nemen. Maar stemmen op goed opgenomen albums klonken prachtig. Een geheim genot van mij zijn de American Songbook stijlen van Jane Monheit. De Maesto produceerde zonder gebreken haar lezing van Joni Mitchell's "A Case of You" van Come Dream With Me (CD, Warlok 4219), de kleine veranderingen in de toonhoogtes van haar stem niet vervormd of bedekt met kleuring door de luidspreker. Hetzelfde gold voor Give's Carlone St. Louis: haar kleine vocale versieringen, gracieuze noten,  en smaakvol gebruik van vibrato om woorden op te laten lichten waren uitstekend gedifferentieerd.

Mannenstemmen werden behandeld met dezelfde equanimiteit. Ik rondde mijn formele audities van de Meastro Utopia IIIs af met May's "Recording of the Month", Johnnyy Cash´s American VI± Ain´t No Grave )CD, Lost Highways-American Recordings B0013954/02). Het level geleid en de schade berokkend zijn overduidelijk in elke noot die deze Americaanse zanger zingt in dit album, en de differentiatie van toonhoogte die geboden wordt door de Meastro Utopia, al te vaak bedoezeld of gehomogeniseerd door mindere luidsprekers, werd in volle mate gepresenteerd. Dit is hoge kwaliteit.

UtopiaDit zijn luidsprekers die hun deugden op je afduwen. De Focal Meastro Utopia III nodigt  de luisteraar uit in wat het te bieden heeft. Zijn balans is een beetje warm in de bovenste bas, en een tikje mild in de bovenste octaaf, maar de Maestro Utopia is voorderest een intens muzikaal klinkende luidspreker, met soepele, ongekleurde mids, strakke, gecontroleerde lows, goedgedefinieerde soundstaging, en ongelofelijk dynamische range capaciteiten. Echter, hij dient gebruikt te worden met amplifiers die niet in de war worden gebracht door zijn gevaarlijke ´load´ impedantie in de bovenste bas. De Classé monoblocks bleken prachtig bij de Utopias te passen, en ik kan me voorstellen dat de Musical Fidelity Titan die nog ergens in de mannengrot van Michael Fremer lurkt ook goed met deze speakers zou kunnen samenwerken.

Met dit laatste voorbehoud, en met de erkenning dat dit zeer dure luidsprekers zijn, geef ik de prachtige afgewerkte en gebouwde Focal Maestro Utopia III mijn hoogste aanbeveling.         

Prijs
39.500
set




Millon Air Reference II    

Klank:

Als binnenkomertje werd gekozen voor een aantal rustige nummers. De sfeer werd door de Millon prima opgepakt met veel rust en ruimte. Mary Black: een mooi stemgeluid met veel gevoel. De stem staat vóór de speaker.
Daarna werd er wat geschoven om uiteindelijk uit te komen op een meter van de achter- en dezelfde afstand van de zijkant. Het laagaandeel is naar smaak in te vullen door naar voren en naar achteren te schuiven
.

Avalon Sentinel II luidsprekers

Vanaf het begin van het eerste liedje van The French Triangle Test CD, creëerde de Sentinel II een wijd en diep geluid. Het geluid van elk afzonderlijk muziekinstrument scheen groot en vol. Ik was heel erg tevreden met de kwaliteit van de muziek. De saxofoon was warm en magnetisch en de blaasgeluiden droegen de kwaliteit van een grote hoeveelheid lucht die uit de bel van een sax werd geblazen.

Sonus Faber Guarneri memento

De Guarneris klonken, direct nadat ik ze uit de doos had gehaald al meteen goed, maar uit de eerste auditie bleek dat met langdurig experimenteren ze nog meer subtiliteit zouden kunnen gaan onthullen. De Musical Fidelity A-1000 class-A amplifier, alhoewel een beetje uit de prijsklasse van de Guarneri, toonde dat deze luidsprekers een zoete versterker nodig hebben die harmonisch in evenwicht is.
 
Aurum Cantus V2M

De gedetailleerde en ongekleurde midrange reproductie van de Aurum Cantus V2M zette me aan om te gaan graven voor mijn collectie van goed opgenomen vocale uitvoeringen. Bij "Round Midnight", van Ella Fitzgerald's Clap Hands, Here Comes Charlie! was elke zijdeachtige, wulpse stembuiging van Fitzgerald zo fascinerend dat ik op mijn notitieblok krabbelde: "Ze praat tegen me. Ze zingt tegen me..

 
Audiostatic dca 2

Pure 'full range' elektrostatische luidsprekers
Het nieuwe Audiostatic DCA (Direct Coupled Archive) luidspreker systeem is een combinatie van twee, vier, of zes pure 'full range' elektrostatische dipool luidsprekers. Die, afhankelijk van het aantal luidsprekers, de DCA2, DCA4, of DCA6 heten.

Focal Maestro Utopia III

Ik verwachtte een lange periode waarin ik de Maestro's moest laten 'inspelen', een zogenaamde break-in period, na mijn ervaring met de Electra 1007 Be boekenkast luidsprekers, maar hun balans veranderde zeer weinig na de eerste dag van gebruik. Ik vond het geluid van de Focal 1007 Be briljant; en in contrast was de Maestro Utopia eigenlijk een beetje mild, zelfs beschaafd

Cabasse Egea 3

De Egea 3 is een drie weg ontwerp: twee 170-millimeter bas drivers met 125-millimeter diameter Duocell cones die geladen zijn met een 'downward-firing' port dat uitkomt tussen de basis en de plint.

Rond 1.1 kHz kruist dit over naar één van Cabasse's speciale co-axial drive units, die een ringvormige membraam heeft en om een kleine hoorngeladen dome tweeter zit


Burmester B25


Chario Academy Sovran

De meeste audioliefhebbers associëren Italiaanse luidsprekers met een warm, romantisch geluid. Hun aantrekkingskracht tot deze luidsprekers heeft meer te maken met hun hart dan hun hoofd. Maar niets van de timbre balans tot het algemene geluid van de Sovran zette mij tot zwijmelen


Genesis 1. 2

Het Genesis™ 1.2 luidspreker systeem is de nieuwste iteratie van het leidende luidspreker systeem van Genesis. Gecreëerd door de muziekliefhebber die geen compromissen accepteert in de reproductie van een muzikaal evenement, is de Genesis 1.2 het hoogtepunt van een 30-jaar oud nalatenschap van 'reference level line-source dipole' luidspreker systemen die hun oorsprong vinden in de Genesis I in 1993, en zelfs verder terug tot in de IRS™ in 1977.


JBL Synthesis 1400 Array BG

De 14" woofers produceerden een overtuigende volle klank met het orgel, zoals te horen is op in begin van Strauss's Also sprach Zarathustra, uitgevoerd door Erick Kunzel en de Cincinnati Pips op Time Warp (CD, Telarc CD-80106), en speelde de pijporgel's aanhoudende lage C (32Hz) dat James Busby's optreden van Howells' Master Tallis' Testament van Pipes Rhode Island (CD, Riage 101) afsluit. Beide selecties lieten de lucht in mijn kamer trillen en de losse radiator panelen rammelen.

Sonus Faber Guarneri Homage


De Guarneris klonken, direct nadat ik ze uit de doos had gehaald al meteen goed, maar uit de eerste auditie bleek dat ze extra lagen van subtiliteit zouden blijven onthullen, wat langdurig experimenteren verplichtte. De Musical Fidelity A-1000 class-A amplifier, alhoewel een beetje uit de prijsklasse van de Guarneri, toonde dat deze luidsprekers een zoete amp nodig hebben die harmonisch in evenwicht is.


ProAc Response D Two

In mijn luisterkamer had het Leben-ProAc koppel een mooi gebalanceerde combinatie van transparantie en helderheid dat samenging met muzikale zwaarte en warmte - geen gemakkelijk iets om voor elkaar te krijgen.


ProAc Response D18


ProAc maakt zelden blitse luidsprekers. De producten van het bedrijf hebben de neiging om er redelijk normaal uit te zien - en deze Response D18s lijken die trend te volgen.
Schrap de stijlvolle Ebony veneer - een £400 premium op de prijs die we al genoemd hebben - en je hebt, fysiek gezien tenminste, niets meer dan de zoveelste slanke two-way tower.

Quad ESL-989


De eerste luister sessie met een volledige Quad 99/909 stack was veelbelovend, maar nog niet beslissend. Zoals altijd klonken de pre-amplifiers van de Quad natuurlijk, maar met een gebrek aan finesse, detail, en algehele levendigheid, zelfs met bekwame power amps.
De 989 is de eerste echte full-range electrostaat die ik tegengekomen ben.

Ruark Talisman III

Vijf-ster luidsprekers zijn meestal algemeen inzetbaar, werken goed in vele systemen, en stellen het grootste gedeelte van de tijd veel mensen tevreden - maar niet deze luidsprekers. De Talisman IIIs zijn geweldig, erg muzikaal, en in staat om vele luisteraars te betoveren, maar in tegenstelling tot de meeste producten die vijf sterren ontvangen hebben ze een merkbare zwakheid - hun treble prestaties.


B&W Nautilus

De B&W Nautilus zijn de front luidsprekers in een systeem dat gebruik maakt van vier B&W Nautilus 801s als sides en rears, een B&W HTM als middenkanaal, en de Krell Master Reference Subwoofer. Versterking wordt in dit systeem gedaan door 13 Krell 650W monoblokken - 8 van deze zijn voor de slakkenhuisachtige Nautilus, welk van de meeste anders luidspreker ontwerpen verschilt wegens het feit hij actief is: de crossovers komen in een aparte doos, splitsen het signaal, en geven het door aan elke versterker

B&W XT4

MUZIKALE PRESTATIES:

De XTs bleken zeer geschikt om het weelderige, neo-British Invasion geluid van de cd  Strange Geometry van de band The Clientele's te reproduceren, de delicate snaarinstrumenten in "I Can't Seem to Make You Mine" gaf het weer met een mooie combinatie van zijdeachtigheid en detail. Terwijl het dromerige pop nummer richting zijn hoogtepunt zweefde, werd ik getroffen door hoe duidelijk de verschillende instrumentele lagen - snaarinstrumenten, piano, vibrato gitaar - klonken.

Infinity IRS Beta


Het woord dat de Infinity Betas het beste beschrijft is "fantastisch". Deze luidsprekers hebben meer aanleg om iemands haren overeind te doen staan dan enig ander systeem. Ik heb kippenvel van opnames met accordeon en harmonica solo's, wat ongehoord is, aangezien ik normaal gesproken geen van beide echt spannende muziek vindt om naar te luisteren.

Wilson Benesch Trinity

Wilson Benesch gaat misschien een zware strijd aan met de Trinity. Op het eerste gezicht verschilt het ontwerp weinig van de zeer gerespecteerde Arc van het bedrijf, met de toevoeging van een additionele super tweeter - en dat kan moeilijk het prijsverschil van £2000 rechtvaardigen.

Spendor SA1

Misschien lag het aan de begrensde lage bas output, maar het bleek relatief makkelijk om de optimale positie voor de Spendors te vinden in mijn kamer. Ik gebruikte mijn gebruikelijke 24" Celestion standaarden met de SA1s, de pilaar van elk van de standaarden gevuld met een mix van droog zand en lood. Onder het tapijt vastgenageld aan de grond, plaatsten deze standaarden mijn oren net boven te tweeter, maar ik had niet het idee dat ik onderuit moest zakken om een goede tonale balans te krijgen


Spendor A9

Het is gemakkelijk om een luidspreker als de Spendor A9 te onderschatten, hij kost immers $4000 en ziet er redelijk gewoontjes uit.Maar, zoals altijd, gaat het allemaal over de technische details. Spendor maakt zijn drive units binnenshuis in plaats van ze bij een OEM leverancier te halen. Dit geeft hun technici de vrije hand, gezien het feit dat een drive unit ontworpen kan worden voor een specifieke taak. Spendor heeft veel werk gedaan op cone materialen en is gegaan voor een cone van polypropeen en kevlar voor de twee bas drivers.

Dali Ikon 5mk2


De beste manier om een luidspreker te kiezen die bij jou past, is door op je oren te vertrouwen. Pak een aantal CDs mee die je kent en luister naar ze via zoveel mogelijk luidsprekers. Houd aantekeningen bij over hoe elke luidspreker klinkt, aangezien je dat waarschijnlijk snel weer zult vergeten. Daarom is het geweldig om in een gespecialiseerde audio zaak een comparator te gebruiken.

Dynaudio contour s3.4


Verwacht niet dat deze luidsprekers meteen goed klinken als ze net uit de doos komen. De eerste dag was verschrikkelijk. Het geluid was vervaagd, met teveel bas en een erg verzonken midrange. Er was geen stereo afbeelding van het geluid, zelfs niet met de beste opnames. Ik had deze ervaring ook met de Audience 42, dus ik verwachtte niet veel, maar ik verwachtte niet dat het zo erg zou zijn. Ik kreeg de luidsprekers op vrijdagmiddag, en na een paar uur van 'breaking in'

Dynaudio Evidence Master

Dynaudio luidsprekers springen nooit op om één bepaald ding heel hard te zeggen, maar wat ze wel doen is alles ongelofelijk accuraat zeggen, zodat jij uiteindelijk iets als "wow! Deze luidspreker is zo natuurlijk!" moet zeggen. Ik heb vele luidsprekers van deze prijsklasse beluisterd, waaronder merken als Wilson en B&W. Geen van hun spreekt tot je zoals Dynaudio. Dit is veruit mijn favoriete referentie niveau luidspreker. In een notendop: hij brengt een heel erg natuurlijke weergave van alle instrumenten en frequenties over.

Dynaudio Excite X32

Alle Excite modellen zijn voorzien van een Magnesiumsilicaat Polymeer cone woofer met gegoten aluminium behuizingen en aluminium spoelen. Dynaudio's speciaal bedekte soft-dome tweeters, met nieuw ontworpen magneet structuren, sieren alle luidsprekers. De Excite luidsprekers zijn beschikbaar in esdoorn, kersen, palissander, en zwart essen fineer hout; mijn recensie exemplaren kwamen in een diep en donker palissander, wat er werkelijk prachtig uitzag

Infinity Reference Standard V

De Infinity Reference Standard is, tot nu toe, de beste prestatie ooit van een bedrijf dat gewijd is aan het verkennen van de grenzen van luidspreker technologie. Het is in elk aspect een systeem zonder compromissen. Het traditionele maken van luidsprekers heeft historisch gezien altijd een compromis moeten hebben  tussen verschillende ontwerp limieten (dingen als efficiëntie, krachtvermogen, dispersie, kastgrote, prijs, en andere factoren die ten koste van elkaar gingen) met een doel een "praktisch" eindproduct te bereiken


Genesis 2.2

Wauw, wat heb ik me vergist!
De allereerste noot liet niet alleen mijn vooroordeel verdwijnen, maar schudde ook aan de grondvesten van een paar van mijn overtuigingen die ik tijdens jaren gebruik van 'high-end' gereedschap gevormd heb. In het verleden ben ik grote creaties tegengekomen - zowel in een gecontroleerde omgeving als in demoruimtes - en hun neiging om een gigantisch beeld te projecteren, wat ongetwijfeld indrukwekkend is maar altijd vermoeiend wordt op de lange termijn, laat staan schaamteloos onrealistisch.

 


Diapason Karis

Het is niet vaak dat we het woord 'polyhedron' tegenkomen, of het nou te maken heeft met hi-fi of niet. Echter, bekijk Diapason's verkoopbrochure en daar staat het, samengaand met uitdrukkingen als 'staven van massief walnoot', gebruikt om de constructie van de kast aan te duiden, en 'direct drive' technologie - refererend naar het ontbreken van een elektrische crossover tussen de mid/bass driver en luidspreker terminals.


De AMT tweeter van de B25 produceerde de treble en hogere midrange zonder moeite en met een gebrek aan oneffenheid. De vibe begeleiding in "The Mooche"van Rendezvous: Jerome Harris Quintet Plays Jazz glinsterde met cascades van duidelijk gedefinieerde harmonieen, terwijl de trompet en trombone solo's prachtig geluid leverden. Ik hield vooral van de subtiele harmonische boventonen in "Unspoken Words" in Joe Beck's The Journey en het angstaanjagende en transparante klokkengelui dat H. Owen Reed's La Fiesta Mexicana van Howard Dunn

 

 


B&W 804 Diamond
B&W 804 Diamond vs. B&W 803D.

Ik heb de kans gehad om de "oude" 803D naast de 804 Diamond te zetten en ze te vergelijken. Ik was erg verrast. De 803D won zeker weten op het gebied van "grootheid van geluid" gezien zijn grotere kast. Maar, het kon (totaal) niet op tegen het "begrip" van het geluid dat uit de 804 Diamond kwam. De 803D klonk eigenlijk een beetje ingesloten en gedempt.

.






























 


 

 

 

 

 

                   De beste luidsprekers tot 8.000 euro per set:

            DE MILLON PHANTOM 
 Beluister het bij:
 Millon                Alkmaar       00 31 725156166
 Remmerswaal   Oosterhout  
00 31 162429618

 >Aanbieding vanaf 2.295 per set adv.pr € 4499
                                             Millon.nl